All I had was the spirit of ADVENTURE

Para lang siyang walk in the park" - yan ang description ni boyprend, tungkol sa pag akyat ng Mt Pulag. Lagi kong tinatanng sa kanya pero paulit ulit din ang sagot niya. Mayroong consistency. Siguro nga totoo. Kaya nang inaya niya ako para sa pre-valentine date namin, I said Yes!

Here comes the truth.

Masaya ang lahat habang naghihintay ng ibang kasama sa Victory Taft Station. May kasama kaming isang malaking grupo consisting of more or less 15passengers. At may katangi tanging isang babae sa aming grupo na walang kasama. Gusto lang daw niyang mapag isa. Naisip ko, "ok to ah..malakas ang loob"

We left Manila at 11pm at nakarating kami sa Baguio ng 6am. Malamig! Naglabasan na ng mga jacket at bandana. We were given an hour to buy some of our additional BASIC needs like chocolates, water, jelly ace at kung ano pang pampataas ng blood sugar. OO, tama ka ng nabasa. Basic ang mga ito sa pag akyat ng bundok, lalo na kung ito ang pinakamataas na bundok sa Luzon at pumapangatlo sa buong Pilipinas. Pagkatapos ng strawberry taho session at 711 shopping, sumakay na kami sa monster jeep. Bakit Monster and twag sa jeep na ito? Siguro dahil isang halimaw na daan ang kanyang sasagupain kaya kailangan din niyang maging malaki at malakas. Paglabas ng City of pines, kung gusto daw naming madagdagan ang saya, maari kaming mag top load o sumakay sa bubong ng jeep. Sinong may kaya?

Dumaan kami ng Pinkan Jo Eatery for our pack lunch kasi wala ng mabibilhang kainan along the way.

Sino na mag totop load?

Ambuklao Dam

Pagkatapos ay, nagphoto ops kami sa Ambuklao Dam o ang tinatawag na Ambuklao Hyroelectric Plant. It is located in the mountains of Bokod, Benguet and was desiigned to provide energy to the Luzon grid.

Ituloy ang saya! At dahil isa akong mapangahas na bata, sinubukan ko syempre ang mag top load. Mas masaya at mas maganda pala sa taas dahil hindi nararamdaman ang pag gewang gewang ni Monster jeep. Ilang oras ang nakaraan, nakarating na kami sa DENR office kung saan ay kailangan naming magreister at makinig sa orientation/briefing. Kung iniisip mong ito ay nakaantok at isang matanda ang magsasalita, well, partially correct ka. medyo may idad na si maam, pero witty. Isa sa mga natatandaan kong sinabi niya, "Iwasan ma pollute ang Mt. Pulag. Hindi lang sa pagtatapon o pagkakalat ang iwasan kundi ang noise pollution sa gabi. lalo na kung dalawa lang kayo sa tent" (yikee! si maam, me nalalalman pang ganun!) We were also reminded of the "safety first pollicy". Hindi daw pwede ang "KAYA KO TO attitute " dahil fatal ang high altitude sickness at hypothermia. scary db? pero sabi ko nga, dahil ako'y isang mapangahas,pasaway at agresibong bata, hindi ko pinansin ito at inadapt ko pa din ang "Kaya ko To attitude".

Pagkatapos ng ilang oras pa, nakarating na kami sa ranger station which is the jump off point for our trail - Ambangeg Trail which is called the executive trail or the easiest trail as well. We had our lunch here at magtoothbrush na din hanggang asa baba pa ng bundok at hanggang kaya pa ng ngipin mong tiisin ang lamig. From the Ranger Station, we will trek for 4hours (turtle pace o mas nababagay ata ang ant pace) to the Campsite. May mga porters din palang for hire dito. PHP250/way para buhatin ang bag mo para maging madali ang pag ayat mo. Ngunit, ako ay mayabang. "KAYA KO TO attitude" ulit. 

Bago ang lahat, we had our prayer as a group.

At 'wag na nating patagalin, form a single line children at gagawin na natin ang first assault.

Si boyprend, syempre kasama nako, ang naging lider ng grupo. GO! Lakad...lakad..lakad...pagkatapos ang mga trenta minutos. Wait, bakit parang bumibigat na ang dibdib ko..Sige, inom ng tubig..Baka pagod lang...lakad lakad lakad ulit!..sandali lang, rest muna.(nauna na ilang mga kasamahan namin sa paglakad) Sa tingin ko, ok nako.. lakad ulit.. maputik, tuyo, basa, mabato. May pataas, pababa, madulas na dadaanan. At naging totoo nako sa sarili ko, mukhang hindi ko na ata kaya. Pinabuhat ko na ang bag ko kay Chito. Tanging ang aking basic needs nalang ang binuhat ko - ang tubig at plastic ng adrenaline boosters.

"Are we there yet?" ang paulit ulit na tanong ni donkey kay Shrek. At ganun din kami. May mga nadulas na sa amin. Ang mga kaninang magagara na Merrell at North Face shoes ay hindi mo na makikilala sa mga putik na nakakapit.

Makakakpal ang mga moss na nakakapit sa mga puno. Yun pala ang tinatawag na mossy forest, I forgot.  May mga kakakibang halaman na doon ko lang nakita. 

Ako ay naging isang bata ulit na natuwa sa mga malalaking puno, iba't ibang hugis at kulay ng dahon. Words are not enough to describe it. Kakaiba! Ang galing!

Ngunit, di ko pa din nakalimutan ang sabi ni chito sakin na parang walk in the park lang to. Sabi ko sa knaya - "asan ang walk in the park dito?". Mukhang nakalimutan ko ata na iba iba ang perspective ng tao sa isang bagay. Naklimutan kong pang limang akyat na niya ito sa Mt. Pulag at isa siyang mountaineer. Baka ang "park" pala na sinasabi niya ay ang tanawin (which is true! honestly, more than a park), hindi ang trail.  Pero anong gagawin ko? Hindi ako pwedeng magbackout. sayang naman.. Kaya, GO pa din! I asked some of members of the group if they also feel what I feel. At hindi nga ako napahiya. Hindi lang pala ako ang mag isang nakakaramdam nun. Pampdagdag ng lakas ng loob to!. Daanin nalang sa kwentuhan. Nalaman kong nagprepare pala sila dito. Ang iba ay nag cardio for 2 weeks o 1month at may nalaman pa akong isang bwan na inakyat ang 12th floor office nila para dito. E ako naman daw? ah, eh, ih, oh, uh! Kaya pala ako hirap na hirap dahil wala akong preparation. Ni hindi man lang ako nakapag jog, o naglakad ng malayo. tsk tsk tsk Indeed, All I Had was the spirit of ADVENTURE!

Ang leader naging sweeper na ng grupo.

After 4 hours, may nakita na kaming campsite. Sabi ko, sa wakas nakarating din. Pero to my dis appointment, hindi pa pala yun? Sige akyat pa! sa extention campsite pala kami dahil puno na ang ibang campsite. Upon reaching the area, hay! Park nga Ito. Madaming tao na tipong nagpipicnic at may kanya kanyang tent at pagkain.

Kanya kanyang hanap ng anggulo para sa photo ops. Nag makahanap na kami ng lugar namin, umpisahan naman ang pagpapatayo ng matutulugan ngayong gabi. Hindi na namin nagawang makapagpahinga dahil mas mahirap magset up ng tent pag gabi na at wala na ang libreng ilaw. Let's get it on! Hindi pa ala tapos ang lahat.

Now, it's time to rest and wander around. Yun ay kung makakapaglakad ka.  Ayun oh, me sea of clouds.

Para ka ng nakasakay sa eroplano, pero invisible yung eroplano. Hindi lang ang tanawin ang overwhelming kundi pati ang tindi ng lamig. Kumakapit sa buto! Nakatatlong patong na damit na ako pero malamig pa din.

Alas syete na! Tulugan na! OO, Kailangan na nming matulog para hindi maramdaman ang mas tumitinding pagbaba ng temperatura. At dahil magigising kami ng 330am para sa last assault namin sa summit. tik tak tik tak, 10pm - naglalalkbay diwa, naninikip ang dibdib, hindi makahinga..11pm - nagdadasal - 'wag naman Po sana ito ang huling araw ko(totoo 'to! walang halong biro) 1am - im still up..330am - gising na mga kasama! Tayo ay lumusob na! sa summit.. hehehe

Mas maganda ang trail ng papuntang summit dahil grassland to. Para kaming 7dwarfts na early bird sa pagmimina. lahat ay may headlight except ako. Napakaganda. Foggy! walang makita.. Oops, umuulan. Ay hindi pala. Ngunit nababasa ang jacket ko. Naisip ko ganito pala pag asa ulap ka.

Ayan, may naririnig na akong nagsisigawan sa taas ng bundok, pagtingin mo sa langit, nakikita mo ang light ng mga lente nila.Abot kamay mo na ang langit. Ganun kami kataas. 2922meters above the sea level ba naman e. Nang nakarating na kami sa summit, madaming dwarf bamboo. Makikita mo ang paghawi ng hangin sa mga ulap. Madaming tao. Nagkakape, nagkwekwentuhan, nagphohoto ops.

Fulfilling! Masaya! Rewarding!

Ang ganda ng Pilipinas!

Kahit na nahirapan ako sa Mt. Pulag assault, I am still thankful I made it and I was able to be with great people along the way and to see the magnificent work of God.

It is a unique experience once again! The most adventurous thing I ever did!

Mt. Pulag, Benguet (Feb 2011)


http://www.trailadventours.com/dest